رديابي آبزيان به کمک ليزر فضايي

رديابي آبزيان به کمک ليزر فضايي



به گزارش همشهري آنلاين به نقل از ايرنا، اين مطالعه بي‌سابقه که  که توسط سازمان فضايي آمريکا (ناسا) با همکاري آژانس فضايي فرانسه طي 10 سال بطول انجاميد مي‌تواند بينش جديدي در مورد اوضاع اقيلمي زمين ارائه دهد.


هر روز با طلوع و غروب آفتاب، بسياري از موجودات کوچک ميکروسکوپي طي کوچي که DVM نام دارد، اقدام به مهاجرت مي‌کنند. DVM به عنوان بزرگترين مهاجرت موجودات در جهان شناخته مي‌شود. معمولا دسته‌هاي بزرگي از کريل‌ها، هشت‌پاهاي کوچک، لاروهاي خرچنگ‌ها و ماهي‌هاي کوچک در اين DVM‌ها شرکت مي‌کنند. اما ديدن آن‌ها کار بسيار سختي است، زيرا ابعاد ميکروسکوپي آن‌ها اجازه نمي‌دهد که به سادگي آن‌ها را بررسي و مطالعه کرد.


به زبان ساده، اين موجودات کوچک ميکروسکوپي که به آن‌ها Zooplankton نيز گفته مي‌شود، به سطح آب آمده و از گياهان کوچکي که فيتوپلانکتون نام دارند تغذيه مي‌کنند. در هنگام بازگشت، آن‌ها به اعماق دريا مي‌روند تا از گزند موجودات بزرگ‌تر در امان بمانند.


محققان در اين مطالعه با کمک ماهواره کاليپسو و سيستم ليزري LIDAR، تا عمق 20 متري از سطح آب نفوذ کرده و تحرکات اين موجودات ريز را از سال 2008 تا 2017 بررسي کردند.


آن‌ها خاطرنشان کردند: سيستم ليدار به ما اجازه داد تا نحوه مهاجرت اين موجودات را در سطح جهاني و به مدت 16 ساعت در هر ده روز، نمونه‌برداري کنيم. ما تاکنون هيچ گاه نتوانسته بوديم در اين سطح، رفتار، توزيع و تحرک اين موجودات را زير نظر بگيريم.


دلايل زيادي براي بررسي DVM وجود دارد. در طول دهه‌ها همواره دريانوردان مي‌خواستند منشاء و دليل اين تحرکات را بررسي کنند، زيرا مهاجرت موجودات ريز، باعث مي‌شود تا سر و صداي زيادي توليد شده و سيستم‌هاي سونار مختل شوند. در نتيجه اين بخش از دريا به بهترين مکان براي مخفي شدن زير دريايي‌ها تبديل مي‌شود.


از ديگر دلايل اين است که زوپلانکتون‌ها يکي از عمده‌ترين منابع غذايي ماهي‌هاي بزرگ‌تر به حساب مي‌آيند و به کمک آن‌هاست که مي‌توان تشخيص داد کدام مکان در دريا براي صيد ماهي بهتر است. همچنين فيتوپلانکتون‌ها به عنوان منبع تغذيه موجودات ريز، حاوي مقادير زيادي کربن هستند که به درک بهتر سيستم چرخه کربني در کره زمين کمک مي‌کند.


به گفته محققان، بررسي نحوه مهاجرت اين موجودات کمک مي‌کند تا در آينده نيز بتوانيم تغييرات آن‌ها را در سيستم مهاجرت بررسي کنيم. همچنين بررسي ماهواره‌اي اجازه مي‌دهد تا تاثيرات و مدل‌هاي مهاجرت را بهتر درک کرده و در آينده بتوان چرخه کربن و وابستگي آن به مهاجرت جانداران را ارزيابي کرد.